Potekao iz Epira, ovaj ambiciozni sin epirskog kralja Eakida sanjao je o postizanju apsolutne moći u grčkom svetu. Međutim, rođen 319. godine p.n.e., Pir je odmalena bio suočen s konstantnim ratovima, borbama za prevlast i nasiljem. Nakon smrti oca preuzeo je presto s tek 13 godina, ali je brzo proteran, te se pridružio vojsci Antigona I i njegovog sina Demetrija I Poliorketa u vrtložnom okruženju dijadoha.

Nakon poraza u Bitki kod Ipsosa 301. godine p.n.e., Pir se sklonio na dvor egipatskog faraona Ptolomeja I Sotera, gde je osvojio monarhovo poverenje i zaštitu. Tada je stekao potrebne resurse kako bi organizovao pobunu protiv Epirskog tiranina Neoptolema II, koji je bio prezren od strane svojih podanika. Iako su se prvobitno dogovorili da dele vlast, Pir se na kraju, iz straha, odlučio da eliminiše svog rivala.

294. godine p.n.e., Pir postaje ozbiljna pretnja po Demetrija I Poliorketa, koji ga je smatrao svojim najvećim rivalom na putu prema makedonskom prestolu. Brzo je pokrenuo napad na Pira, ali u trenutku susreta vojski, mnogi od Demetrijevih vojnika prelaze na Pirinu stranu, privučeni njegovom reputacijom hrabrog generala i harizmatičnog vladara, kako su zabeležili antički izvori.

Iako je kratko vreme proglašen za makedonskog kralja, Pir je brzo proteran iz Makedonije od strane Lizimaha. Ovo predstavlja ključni trenutak u njegovoj priči.

Nemajući kud i nakon poziva u pomoć od strane stanovnika grčkog grada u južnoj Italiji po imenu Taranto, da im se pridruži u borbi protiv Rima - Pir prelazi Jadran i ubrzo po dolasku u blizini grada Herakleje 280. godine p.n.e., započinje napad na čelu konjice. Borba je bila krvava, a obe vojske su bile izjednačene, naizmenično su napredovale, ali se i povlačile. Stoga je Pir posegao za borbenim slonovima.

Pogled na ove monstruozne životinje ulio je strah u rimske konje, koji su prestali da reaguju na komande jahača. Osim toga, nezaustavljivo napredovanje slonova uništilo je pešadijske formacije, ali Pir je izvojevao pobedu po visokoj ceni. Tom prilikom je izgubio veliki broj vojnika.

Кao pobednik, Pir je diktirao Rimljanima uslove za predaju koji bi garantovali nezavisnost grčkih gradova, ali je senator Apije Klaudije Cek pozvao svoje sugrađane da ih odbace. Кao odgovor, usledio je još jedan napad protiv Rima u bici kod Askuluma naredne godine. Pir je odneo još jednu pobedu, ali i ovaj put je pretrpeo ogromne gubitke po pitanju ljudstva.

Tom prilikom sam je izjavio: "Još jedna ovakva pobeda i vratiću se u Epir bez ijednog vojnika."

Iako ovo nije bio kraj Pirovih pohoda, on je na kraju pretrpeo poraz od Rimljana i bio je primoran da se vrati u Epir. U upotrebu je tokom vremena ušao izraz "Pirova pobeda", koji se odnosi na pobedu za koju je morala da se plati visoka cena, što je na kraju donelo više štete nego koristi.