Rođen je 28.7.1926. u Beogradu. Kao glumac je prvi put nastupio sa dvanaest godina (1937) u „Rodinom pozorištu“ Gite Predić, ćerke Branislava Nušića, koje se nalazilo na mestu gde se danas nalazi JDP (Scena „Kod Manježa“) u predstavi Put oko sveta.

Godine 1943. uhapšen je i deportovan u koncentracioni logor Dortmund Herde u Nemačkoj odakle je uspeo da pobegne 1944. i, preko NDH, dođe do Beograda u kome je dočekao oslobođenje. Po završetku rata, pokušao je da prebegne u SAD ali je uhapšen i nakratko bio zatvoren na Adi Ciganliji.

Pozorišnu akademiju u Beogradu upisuje 1948. godine u prvoj generaciji studenata (klasa Mate Miloševića) zajedno sa Oliverom Đorđević (Marković), Vlastimirom Đuzom Stojiljkovićem, Olgicom Stanisavljević, Majom Belović, Predragom Pepijem Lakovićem, Bosiljkom Boci, Danicom Aćimac, Miodragom Debom Popovićem i Mihajlom Viktorovićem. Već tokom studija, 1950. godine, počinje da nastupa na sceni Jugoslovenskog dramskog pozorišta.

U vreme Informbiroa, 1950. godine, uhapšen je i sproveden na Banjicu a potom na Goli otok, na kom je proveo tri godine. Iako je 1953. rehabilitovan, pozorišta u Beogradu nisu htela da ga angažuju pa 1954. godine odlazi u Mostar i postaje član pozorišta čiji je umetnički direktor bio književnik Skender Kulenović. Kasnije prelazi u Tuzlu gde je igrao tri sezone da bi se, 1961. godine, vratio u Beograd i pridružio kolegama sa klase u Savremenom pozorištu (Beogradskom dramskom pozorištu). Godine 1969. dobio je ponudu Bojana Stupice da uđe u ansambl Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Prvu ulogu ostvario je u predstavi Kad su cvetale tikve. Od 1971. do 2014. godine igrao je u najdugovečnijoj predstavi, Fejdoovoj Bubi u uhu u režiji Ljubiše Ristića koja je imala više od 1600 izvođenja. Bio je omiljen među kolegama i sarađiao sa najzačajnijim pozorišnim rediteljima. Poslednju premijeru je imao 2016. godine u Šekspirovom Hamletu koji je režirao Aleksandar Popovski a poslednji put je stao na scenu 12. februara 2020. godine kada je odigrao Molijerovog Uobraženog bolesnika u režiji Jagoša Markovića. U JDP-u je ostao do penzije 1993. godine.

Nastupao je i na drugim pozorišnim scenama: Zvezdara teatar, Narodno pozorište u Beogradu, Pozorište „Boško Buha“, Narodno pozorište Sombor, Opera i pozorište Madlenianum, Pozorište „Slavija“.

Od 1959. godine kada se prvi put pojavio na filmskom platnu u ostvarenju Noći i jutra, ostvario je preko pedeset uloga (Put oko sveta, Devojka sa Kosmaja, Kupi mi Eliota, Mala noćna muzika, Lavirint, San zimske noći, Ivkova slava, Kako su me ukrali Nemci, Kad svane dan, Mamaroš, Žaba, Taxi Blues...). Poslednji film u kome je igrao, Pored tebe, još uvek je u fazi postprodukcije.

U televizijskim filmovima, dramama i serijama odigrao je blizu 150 uloga (Na slovo na slovo, Više od igre, Bolji život, Naša mala redakcija, Lift, Montevideo Bog te video, Vojna akademija, Zvezdara, Ulica lipa, Sumnjiva lica, Otvorena vrata, Santa Maria della Salute, Švindleri...).
Dobitnik je nagrade „Nikola Milić“ festivala Dani komedije u Jagodini za epizodnu ulogu u predstavi Sumnjivo lice 2013, Nušićeve nagrade za životno delo na Nušićevim danima u Smederevu 2014, Specijalne nagrade „Ardalion“ Jugoslovenskog pozorišnog festivala u Užicu za ulogu Duha u predstavi Hamlet, 2016. godine, Godišnje nagrade JDP-a, Zlatnog ćurana za životno delo na Danima komedije u Jagodini 2017.

Na Filmskim susretima u Nišu nagrađen je više puta, 2002. godine za ulogu u filmu Mala noćna muzika, 2018. za ulogu u ostvarenju Žaba, 2019. godine dobio je priznanje „Milorad Mandić Manda“ za komičnu ulogu i doprinos razvoju srpske kinematografije za ulogu u filmu Taksi bluz.

Vlasta Velisavljević je dobitnik Sretenjskog ordena za zasluge koji se dodeljuje povodom Dana državnosti Republike Srbije (2017).

Datum komemoracije i sahrane biće naknadno objavljeni.