Čuveni "vilinski dimnjaci" u Kapadokiji predstavljaju nadrealni pejzaž isklesan iz visokih stena koje menjaju boju sa svakim zalaskom sunca. Stene koje su Kapadokiju učinile jednom od najpopularnijih destinacija u Turskoj nastale su zbog geološkog procesa koji je počeo pre milion godina.

Drevne vulkanske erupcije prekrile su područje gustim pepelom, koji se kasnije stvrdnuo u meku stenu poznatu kao "tuf". Kada su prirodne sile vetra i vode obavile svoj deo posla, samo su tvrdi elementi ostali, formirajući "vilinske dimnjake" koji se mogu videti danas, protežući se i do 20 metara u visinu.

Iako "vilinski dimnjaci" nisu rezultat magije ili čarolije, priče o njihovom nastanku i genijalni načini na koje su ljudi vekovima koristili ove formacije čine se vrednim svake bajke.

Ljudska inventivnost je ono što je Kapadokiji podarilo svoju magičnu lepotu. Tokom rimskog perioda, progonjeni hrišćani su bežali u Goreme, grad u Kapadokiji. Tamo su otkrili da se mekana stena lako može iskopati i koristiti za izgradnju kuća i crkvi unutar dimnjaka.

Proširili su drevne pećine kako bi stvorili podzemne gradove poput Kaymaklija i Derinkuyua - masovna skloništa koja su mogla pružiti utočište hiljadama ljudi.

Danas je ovo područje proglašeno za svetsku baštinu, a stene Kapadokije i Nacionalnog parka Goreme su opisane od strane UNESCO-a kao "jedan od najupečatljivijih i najvećih kompleksa pećina na svetu".

Vilinski dimnjak je rezultat dugogodišnjeg delovanja prirodnih procesa, čudo koje se oblikovalo tokom miliona godina, a danas predstavlja dragocenu vezu sa ručno izrađenim artefaktima Kapadokije.