Progon “veštica”, događaj kojim se u istoriji niko nije ozbiljnije bavio dok to nisu uradile feminističke spisateljice sedamdesetih godina prošlog veka, označava kraj “mračnog” i neproduktivnog Srednjeg veka i početak nove ere prosvećenosti. Ljudsko telo prestaje da bude magično i celovito - pod uticajem mehanicističke filozofije i prodora naučnog pogleda na svet, ljudsko, društveno telo pa i sama priroda počinju da se posmatraju kao mašina na čije funckionisanje se može uticati, i što je još važnije, čiji se rad i plodovi mogu eksploatisati. Pogrom koji je izvršen nad ženama od sredine 15. do početka 18. veka naročito u srednjoj i severnoj Evropi u novom svetlu koje nam pruža knjiga Silvije Federiči "Kaliban i veštica" vidimo ne kao ostatke sujevernog Srednjeg veka koje je tek Doba razuma uspelo da zaustavi, već upravo kao uslov bez kog novo buržoasko društvo ne bi moglo da bude uspostavljeno, a društveni trenutak u kome se danas nalazimo kao finalnu fazu procesa menjanja "lenjog, nemoralnog i neproduktivnog" društvenog tela u mehanizam čiji je jedini cilj stvaranje viška vrednosti. Ali taj prelazak iz vis erotica u vis lavorativa, od erotske snage u radnu snagu, nikada nije do kraja završen - svaka kriza Kapitala praćena je ekplozijom otpora prema radu, a svaki trenutak normalizacije otkrivanjem novog prostora za ograđivanje i privatizaciju, novih identiteta za stvaranje razlika i novim talasom nasilja prema ženama.


Predstavu Ovo ostrvo pravili smo pitajući se zašto radimo i za koga, i koliko je zapravo stara ta prevara na koju svakodnovno iznova pristajemo.

FyraBen teatar je kolektiv iz Malmea koji stvara u širem polju savremenog plesa, performansa i dramskog pozorišta. Grupa je razvila tehniku nazvanu triksterizam ili dramaturgija izdaje istraživajući šta to znači biti političan u sistemu koja zahteva kritiku da bi se održao status quo.