Posetioci su uživali u jedinstvenom muzičkom ugođaju koji je potrajao dva časa i 20 minuta, plus pauza na polovini koncerta.

Izrael Blodgud kao Pol Sajmon i Luk Hogan kao Art Garfankl su sa bendom oduševili publiku raznih generacija, od savremenika legendarnog dvojca, pa do njihove dece, čak i unučadi. Glavni protagonisti su i zvukom i izgledom jasno pokazivali da imaju afinitet prema onome što izvode na pozornici. Blodgudova gitara je bila savršena, kao i harmonije. Na primeren način su se šalili na sceni, komunikacija sa publikom je sve vreme bila na sjajnom nivou.

Klasik "The Sound Of Silence" bio je savršen uvod, uz pozadinsko osvetljenje na zamračenoj bini i snažan aplauz po završetku pesme. Svojevrsna muzička biografija u vidu koncerta donela je, u uvodnom segmentu, i biser "Hey Schoolgirl" iz faze kad je duo još bio poznat kao Tom & Jerry. Prezentovane su i najznačajnije numere iz Sajmonove solo karijere, počevši od "Leaves That Are Green", Kathy's Song" i "I'm a Rock". Svaka nova numera donosila je i novu priču, uz prikladne video klipove, te je uobličena priča imala u svakom smislu jasan hronološki tok.

Ređale su se "Somewhere They Can't Find Me", "Patterns", "Homeward Bound"… Posle tradicionala "Scarborough Fair", "The 59th Street Bridge Song" je označila kraj "prvog čina". Početak drugog je doneo novu katarzu uz "Mrs Robinson" a akcenat je bio na poslednja dva albuma slavnog dua. I u ovom segmentu pažnju je privukao deo sa Sajmonovim solo numerama, pogotovo medli hitova. Uglas su se u drugom delu koncerta pevale i “A Hazy Shade Of Winter”, “Cecilia”, a ni dlanovi se nisu štedeli.

Posle završne, u zvaničnom delu, "Bye Bye Love", lako se moglo naslutiti koje dve velike pesme su sačuvane za bis. "Bridge Over Troubled Water" i "The Boxer" su, uz glasne ovacije, na najlepši način zaokružile magično veče i koncert koji predstavlja mnogo više od pukog tribjuta velikanima.