Solsticij je astronomska pojava koja se dešava dva puta godišnje kada Sunce na nebeskoj hemisferi opisuje najvišu ili najnižu putanju u odnosu na nebeski ekvator. Tog dana Sunce u podne (lokalno sunčevo podne) dostiže najvišu ili najnižu tačku na nebu iznad horizonta.

Reč solsticij je izvedena iz lat. sol (Sunce) i sistere (stajati), jer Sunce, posmatrano sa Zemlje, prividno zastane – da bi promenilo pravac kretanja. Termin solsticij se koristi i u širem smislu i označava dan kada se ova pojava desi. Solsticij je najduži dan u godini (leti) ili najkraći dan u godini (zimi) u svim mestima izvan tropskog pojasa.

U odnosu na ravan Zemljinog kruženja oko Sunca (ravan ekliptika) osa njene rotacije je nagnuta za 23,44° i Zbog toga je ka Suncu pola godine nagnuta severna polulopta, a pola godine južna polulopta. Posmatrač na Zemlji tokom šest meseci primećuje dnevno povećanje, a tokom šest meseci smanjenje elevacije (visina Sunca iznad horizonta u podne). Tokom maksimalne ili minimalne elevacije relativno kretanje Sunca u odnosu na horizont prestaje i menja pravac.

Na severnoj polulopti maksimalna elevacija je tokom letnjeg solsticija (dani su najduži), a minimalna tokom zimskog solsticija (dani su najkraći). Kada Sunce "prelazi" ekvator dužina noći i dana se izjednačuju, što je poznato kao ravnodnevica (ekvinokcij). Jedna tropska godina sadrži dva solsticija i dve ravnodnevice.

Solsticiji su zajedno sa ravnodnevicama povezani sa godišnjim dobima. U nekim kulturama solsticiji predstavljaju početak, a u drugim sredinu zime ili leta.