Don Đovani na Velikoj sceni Madlenianuma

Poseban kuriozitet ove produkcije je i činjenica da je ona rezultat saradnje sa Narodnim pozorištem u Beogradu i to je prva koprodukcija jedina dva operska teatra u glavnom gradu.


U ovoj prvoj koprodukciji privatnog i državnog teatra na našim prostorima, na sceni Madlenianuma pojaviće se solisti, hor i orkestar Narodnog pozorišta u Beogradu. Autorsku ekipu čine gosti iz Italije: dirigent Marko Boemi, reditelj Alberto Triola, scenograf Ticijano Santi, dok je kostimograf Katarina Grčić Nikolić. Predstavu u sredu diriguje gost iz Italije, dirigent Fabricio Da Ros.

Ova opera predstavlja malo muzičko savršenstvo u svom zadivljujućem muzičkom sklopu; balansu između arija i dueta, upotrebi solo instrumenata, promenama tempa. Kao dramma giocoso opera Don Đovani je jedinstvena mešavina komičnog i tragičnog. Mocart je maestralno predstavio život sam kroz kompleksan lik glavnog junaka i njegovog vernog pratioca Leporela. U ovom izvođenju naslovna uloga je poverena baritonu Vladimiru Andriću, a njegovog slugu igra Dragoljub Bajić. Radnja ove opere u dva čina puna je dvosmislenosti – ne samo tekstualnih, nego i muzičkih. Ona se odvija oko Don Đovanijevog odnosa sa tri žene - Dona Anom, Dona Elvirom i Cerlinom, u tumačenju Snežane Savičić Sekulić, Aleksandre Stamenković Garsija i Nevene Matić.

Radnja opere je smeštena u teatru. Don Đovani je predstavljen kao lucidan, fascinantan i šarmantan reditelj, koji zabavu pronalazi u dominaciji nad tuđim umovima. Jedna od posledica ove „okrutne igre“ je da kod svojih žrtava Don Đovani stvara strašnu i nezdravu, čak i morbidnu, zavisnost od sebe samog. On im postaje potreba, poput droge, a oni postaju osuđeni na to da ga svuda prate. Don Đovani je savršen izraz „teatarskog demona“, vrste harizmatičnog (možda i natprirodnog...) velikog reditelja, koji bira osobe kojima daje priliku da budu „neko“, da bi izrazio sebe van okvira, da bi se osećao jedinstvenim. Tako su predstavljeni i likovi: Dona Elvira je glumica, Dona Ana je garderober, Cerlina je čistačica, a Mazeto (Marko Pantelić) je scenski tehničar. Leporelo je inspicijent (materijalna, fizička strana Don Đovanija, neko ko odlično poznaje mogućnosti i rizike „prostora za iluziju“). Ko je bio Don Otavio (Marko Živković), verenik Dona Ane, pre fatalnog susreta sa Don Đovanijem otkiva se tek na kraju... Komendator (Aleksandar Manevski) predstavlja redak slučaj osobe koja je potpuno izuzeta od pretnji Ega. On uopšte ne reaguje na ogledalo Don Đovanija kojim on zavodi svoje žrtve i stavlja ih pod svoju kontrolu.