Arsenije Dedić – Arsen (Šibenik, 28. jul 1938 — Zagreb, 17. avgust 2015), bio je hrvatski pevač srpskog porekla, kompozitor, pesnik, aranžer, tekstopisac, kantautor i muzičar.

Arsenije Arsen Dedić je autentičan začetnik autorske pesme i literarne šansone. Svojim radom je izvršio posredan, ali značajan uticaj na rok scenu u Jugoslaviji. Muziku počinje da uči u osmoj godini. Prvo je počeo da svira flautu i klavir. Već sa petnaest godina svira u pozorišnom orkestru i sa ocem u Šibenskoj narodnoj glazbi. Paralelno je u muzičkoj školi učio flautu. Sredinom pedesetih godina počinje da objavljuje poeziju u „Poletu“, „Književnim novinama“ i splitskom „Vidiku“.


(Foto: Naxi media, Željka Dimić)

Krajem pedesetih, Dedić počinje sa svojim prvim kompozitorskim radovima vezanim za klasičnu muziku, ali piše i tekstove za zabavnu muziku pod pseudonimom Igor Krimov. Ujedno pristupa vokalnim grupama Prima, Sirynx, Zagrebački vokalni kvartet i Melos, otkrivajući bogatstvo šansone i kancone. Sa njima snima ploče na kojima su prepevi stranih hitova. Prvu ploču objavio je sa ljubljanskim Diksieland ansamblom i na njoj su «Zapleši tvist», prepev «Let`s twist again» Čabi Čekera (Chubby Checker) i „Rođena za mene“ ili "Nata per me" Adrijana Čelentana (Adriano Celentino). Godine 1961. otkriva italijanskog autora Đina Paolija (Gino Paoli), doživljava »šok identifikacije» koji će uticati na jačanje autorske sigurnosti tokom daljeg rada.

Kao kompletan autor prvi put se predstavlja 1963. godine kada na Splitskom festivalu izvodi pesmu „Onaj dan“. Zatim prvi put objavljuje svoju pesmu »Nevoljen», a na tom singlu se nalazi i „Okus soli“, obrada Paolijevog hita. Od 1959. do 1964. godine radi kao muzički saradnik na TV Zagreb, a zatim prelazi u slobodne umetnike.

Tokom karijere, Dedić je pisao muziku za pozorište, film i TV drame.


(Foto: Naxi media, Željka Dimić)

Godine 1968. glumio je u filmu "Višnja na Tašmajdanu“ reditelja Stoleta Jankovića.
Prvu knjigu poezije „Brod u boci“ Dedić je objavio 1971. godine i ona je doživela brojna izdanja i impresivan tiraž od osamdeset hiljada primeraka, što ne treba da čudi, budući da je pesma „Ne daj se Ines“ bila prihvaćena od svih generacija.

Sa Matijom Skurjenijem je objavio knjigu za decu „Zamišljeno pristanište“ (1975.), pa «Narodne pjesme» (1979.), "Canto e poesia" (1983.), sa fotografom Tomislavom Risićem „Zagreb i ja se volimo tajno“ (1986.) i „Hotel Balkan“. Publicista Igor Mandić je 1983. godine o njemu objavio knjigu „Arsen“. Krajem 1997. godine Dedić je objavio knjigu „Stihovi“ u kojoj su sakupljeni materijali iz njegovih knjiga, ako i nove pesme. Za svoj rad Dedić je dobio brojene nagrade od kojih su posebno cenjene italijanske I premi Tenzo i Jacques Brel za doprinos autorskoj pesmi u Evropi.

Iza sebe je ostavio suprugu Gabi Novak i sina Matiju.